روانشناسي نقاشي كودكان

​

روانشناسي نقاشي كودكان و خردسالان بسياري از حرفه اي ها را در زمينه آموزش و پرورش جذب كرده و علاقه مند مي كند.

محققان، روانشناسان، معلمان و والدين تحقيقات مختلفي را براي روشن ساختن مفهوم و تفسير نقاشي هاي كودكان انجام داده اند.

از طريق بررسي و تحليل نقاشي كودكان ، مي توان بينش آنها را در مورد توسعه اجتماعي / احساسي، فيزيكي و فكري هر كودك به دست آورد.

كودكان معمولا از طريق روش هاي فكري، جسمي و احساسي جهان اطراف را كشف مي كنند. مداد، قلم مو و كاغذ بهترين روش براي انتقال ترس ها و اميدهاي آنهاست. پيشرفت نقاشي كودكان در طي يك دوره زماني مي توانند رشد فكري آنها را نشان دهد و همچنين توانايي ها و مهارت هاي علمي آنها را مشخص كند.

كودكان از طريق نقاشي هاي خود، نظرات و تفسيرهايشان را بيان مي كنند. نقاشي هاي كودكان بخشي از طبيعت دروني آنها است. هنگامي كه نقاشي مي كنند، مواد، مداد رنگي، الگو، اندازه و موقعيت آنچه را كه مي خواهند بكشند با دقت انتخاب مي كنند كه هر كدام نشان دهنده بعدي از درون آنهاست و مي تواند اطلاعات دقيقي ارائه دهد.

نقاشي هاي كودكان در فرهنگ هاي مختلف متفاوت است. تحقيقات نشان مي دهد كودكان در فرهنگ هاي مختلف نه تنها در جزئيات طراحي سبك، بلكه در استراتژي هاي اوليه نيز متفاوت هستند. فرهنگ، نقش اساسي در توسعه نمادهاي نهادينه دارد. همچنين مي تواند يك ابزار ارتباطي باشد. كودكاني كه هنوز توانايي كافي براي بيان لغات انتزاعي ندارند، از روش هاي ارتباطي مانند نقاشي استفاده مي كنند.

از طريق نقاشي كودكان با افراد خانواده ارتباط برقرار مي كنند و مهارت هاي زندگي را توسعه مي دهند و حس اعتماد را ايجاد مي كنند. نقاشي هاي كودكان داراي نظمي است كه به توسعه مهارت هاي حركتي كمك مي كند. گستردگي ديدكودك، علايق، احساساتي مانند شادي، خشم، غم و اندوه همچنين شيوه زندگي و روش هاي تربيتي تاثير زيادي بر محتواي آن دارد.

روانشناسي نقاشي كودكان، حاكي از آن است كه كودكاني كه نقاشي هاي بهتري دارند از درصد هوش عاطفي بالاتري برخوردارند.

بخش ناخودآگاه روح مي تواند از طريق نقاشي ظاهر شود. طراحي يك ارتباط مستقيم با بخش ناخودآگاه دارد و حاوي اطلاعات روانشناختي زيادي است كه عمق روان كودك را مي توان از طريق آن احساس كرد. كودكاني كه نقاشي مي كنند بچه هاي خوشحال تري هستند. آنها ترس، آرزو، درد و غيره را از طريق نقاشي بيان مي كنند. همچنين اطلاعاتي در مورد رابطه جهان و ديگر افراد بيان مي كنند.

​

آثار هنري كودكان نشان دهنده يك ديدگاه از شخصيت خودشان است. كودكان ابزار نقاشي را به طوري تصادفي انتخاب نمي كنند، اين انتخاب خلق و خوي شخصيتي آن ها را نشان مي دهد. ضخامت مداد، اندازه ورق انتخاب شده، نشان دهنده خصوصيات دروني اوست. هرچه ورق بزرگتر باشد كودك مي خواهد بيشتر خود را نشان دهد، در حالي كه انتخاب يك برگه كوچكتر نشان مي دهد كودك رضايت بيشتري دارد. در اينجا به تفسير چند مورد از نقاشي كودكان مي پردازيم.

طراحي يك شخص در اندازه بزرگ نشانه پرخاشگري است اما در اندازه كوچك نشانه احساس بي كفايتي، شرم، ترس و افسردگي است. اگر سر شخص را بسيار بزرگ بكشد نشان از مغرور بودن است. بچه هاي معمولي سر را متناسب با بدن طراحي مي كنند.

كودكاني كه بيشتر صحبت مي كنند، تهاجمي هستند و دهان را با اندازه بزرگ طراحي مي كنند. اما بچه هاي معمولي متناسب با بدن نقاشي مي كنند. كودكاني كه فكر مي كنند مدام تحت كنترل هستند اندازه چشم ها را بزرگتر نقاشي مي كنند. چشم در اندازه كوچك نشان از ضعف احساسات و وابستگي است و اگر چشم حذف شود نشان از عدم تمايل به حضور در جامعه و ارتباط برقرار كردن با ديگران است.

بزرگ نشان دادن بيني تاكيد بر پرخاشگري در كودك است. كودكاني كه گردن را بلند مي كشند، نشان از سختي در دستيابي به اهداف و خواسته هايشان است.كودكان مشكل دار اصولا گردن را به طور كامل حذف مي كنند.

كشيدن دست نشان از تمايل به ارتباط برقرار كردن با محيط و كمك به همنوع است.كوچك كشيدن يا حذف آن نشان از احساسات ناامن و بي نظمي است.

اگر تمام بدن سايه دار باشد نشان از اضطراب كودك و اگر قسمتي از بدن سايه دار باشد اضطراب در آن قسمت از بدن كودك را نشان مي دهد.

فشار قلم خبر از تنش عضلاني كودك مي دهد. اين پديده در كودكان پسر منعكس كننده عجولي است. خطوط خفيف سطح انرژي پايين، شرم و افسردگي را منعكس مي كند.

نقاشي كودكان بايد توسط متخصصين تجزيه تحليل شود. استراتژي هاي مورد استفاده در نقاشي كودكان اطلاعات زيادي در اختيار متخصصين و والدين مي گذارد كه منجر به حل مشكلات دروني آنان مي شود.

منبع: بيتوته