رضايت زناشويي چيست ؟ علت كاهش يا افزايش آن در زندگي زناشويي

انطباق رفتارهاي زناشويي زوج ها با يكديگر و وجود تفاهم و هم دلي و عشق بين آن هاست. به عبارت ديگر رضايت زناشويي، وجود يك رابطه دوستانه منطقي، تفاهم، درك يكديگر و ارضاي نيازهاي مادي و معنوي زن و مرد است. رضايت زناشويي يك تجربه فردي در ازدواج هست كه اشخاص آنرا باتوجه به ميزان شادي و خوشي در زندگي زناشويي محاسبه ميكنند ، اين امر به توقعات، احتياج ها و خواسته ها و تمايلات اشخاص در ازدواجشان بستگي دارد.

ازدواج مبناي شكل گيري خانواده است كه خود جز مهمترين اتفاقاتي است كه در طي زندگي فرد رخ ميدهد . ازدواج يعني پيوند زندگي مشترك دو فرد با حفظ استقلال نسبي هر يك در جهت تكامل شخصيت دو طرف. ازدواج بعنوان پيچيده‌ترين نوع رابطه انساني واجد چنان توان بالقوه اي در آزادسازي احساسات است كه در كمتر روابط بين فردي ديگر ميتوان نظيرآن را يافت.

رضايت زناشويي، يك جنبه ي بسي مهم در روابط زوجين هست و نقش مهمي در تندرستي سليس- شناختي زوجين اجرا ميكند . تندرستي سليس شناختي بانوان هم ميتواند تحت‌تأثير مؤلفه هاي مهمي زيرا رضايت زناشويي و خشنودي جنسي قرار گيرد.

تعريف رضايت زناشويي:

انطباق رفتارهاي زناشويي زوج ها با يكديگر و وجود تفاهم و هم دلي و عشق بين آن هاست. به عبارت ديگر رضايت زناشويي، وجود يك رابطه دوستانه منطقي، تفاهم، درك يكديگر و ارضاي نيازهاي مادي و معنوي زن و مرد است. رضايت زناشويي يك تجربه فردي در ازدواج هست كه اشخاص آنرا باتوجه به ميزان شادي و خوشي در زندگي زناشويي محاسبه ميكنند ، اين امر به توقعات، احتياج ها و خواسته ها و تمايلات اشخاص در ازدواجشان بستگي دارد. رضايت زناشويي بر ميزان رضايت بين زوج ها اشاره ميكند ، كه اين امر به مفهوم ميزان رضايتي هست كه زوجين در روابط خويش آنرا حس ميكنند .

​

مهمترين عامل در رضايت زناشويي

رابطه ي زناشويي در زندگي مثل هر رابطه ي ديگري داري جنبه هاي مثبت و منفي ميباشد . يكي از مهم ترين شاخصه هاي تعيين كننده موفقيت در ازدواج رضايت زناشويي هست، بنابراين پژوهش حاضر با هدف عرضه ي يك مدل عالي بر اساس رابطه ي متغيرهاي مثلث عشق، تمايز يافتگي خويش، سبك زندگي معنوي و علاقه ي اجتماعي با رضايت زناشويي و ميانجي گري الگوهاي ارتباطي زوجين انجام گرفت. اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود و جامعه آماري پژوهش شامل كليه زنان و مردان متاهل شهر كرمانشاه بود. نمونه اي به روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي به حجم 603 نفر انتخاب شد وشركت كنندگان به پرسشنامه هاي رضايت زناشويي انريچ، الگوهاي ارتباطي، مثلث عشق، تمايز يافتگي خود، سبك زندگي معنوي و علاقه ي اجتماعي جواب دادند.

نتيجه نشان داد بين مثلث عشق، تمايز يافتگي خويش، سبك زندگي معنوي و علاقه ي اجتماعي با رضايت زناشويي والگوهاي ارتباطي زوجين رابطه وجود دارد . نتايج برازش مدل پيشنهادي حاكي از آن بود كه اين مدل از برازش لازم براي پيش بيني رضايت زناشويي بهره مند بود. طبق نتيجه پژوهش حاضر ميتوان گفت كه ابعاد عشق، تمايز يافتگي خويش، علاقه اجتماعي و سبك زندگي معنوي زماني باعث رضايت زناشويي مي شوندكه الگوي ارتباطي توقع- كناره‌گيري كم تر در بين زوجين باشد.

ارضاي نيازهاي فيزيولوژيكي( مسكن، خوراك، پوشاك)، معمولاً با پول امكان پذير ميشود . آن چه پول ميتواند بخرد، ارضا كننده نيازهاي فيزيولوژيكي است، نه خود پول و پول ميتواند موجب ارضاي نيازهاي فيزيولوژيكي، ايمني و حتي اجتماعي شود.

همچنين ، باتوجه به نظرية مازلو ميتوان گفت رضايت اشخاص در گرو تامين نيازهاي مالي و مادي آن ها است. همچنين به تامين اقتصادي و كفايت اقتصادي بعنوان تعيين كنندة اصلي در رضايت زناشويي و طلاق مي نگرند. زوج هايي كه به دنبال طلاق هستند، مشكلات و شكايات مالي را قوياً بعنوان مسأله اي عمده طرح ميكنند .

​

رضايت زناشويي در زوجين

بر اساس نظرية همسان همسري، اكثر اشخاص همواره براي ازدواج خويش رغبت به انتخاب شخصي را دارند كه همسان و شبيه به يكديگر باشند، به دليل آن كه مطابق با اين نظريه، همساني اشخاص در بسياري از جهات سبب ماندگاري و پايداري آن ازدواج ميشود و همينطور افزايش رضايت از زندگي زناشويي را هم به دنبال خواهد داشت. در واقع انسان طبيعتاً مايل هست همسري برگزيند كه بيش تر همسان او باشد تا ناهمسان با او. همساني دو شخص نه تنها آنها را بسوي يكديگر جذّب ميكند ، بلكه پيوند و وصلت ايشان را استوارتر ميكند .

پژوهش هاي بسياري هم مؤيد اين امر است كه هر چه ميزان همساني زوجين از جنبه هاي گوناگون بيش تر باشد، ميزان رضايت زناشويي بيش تري حاصل ميشود . مطابق با اين نظريه، ميزان رضايت از زندگي زناشويي در هر يك از مراحل و چرخه هاي زندگي متفاوت است، در واقع ميزان رضايت مندي زناشويي در طي مدت زندگي زناشويي از يك منحنيU شكل تبعيت ميكند . به طوري كه هر چه از سال هاي نخست ازدواج مي گذرد از ميزان رضايت مندي هم كم ميشود .

در سال هاي نخست ازدواج رضايت به نحو چشمگيري بالاست و بعد با به دنيا امدن فرزند اين رضايت تنزل پيدا ميكند ، در سال هاي نوجواني فرزندان و نيمه هاي زندگي هم چنان سطح رضايت پائين هست و زماني دوباره رضايت افزايش مي يابد كه تمامي فرزندان خانه را ترك نموده و زوجين به دوره ميان سالي و پيري خويش نزديك شده اند.

در واقع مطابق با اين نظريه مي بينيم كه هر چه از سال هاي نخست ازدواج كه مي گذرد، ميزان رضايت مندي تقليل مي يابد. زوجين در هر يك از مرحله هاي زندگي خويش با تغييراتي روبرو ميشوند كه چنانچه نتوانند راهكارهاي مناسبي براي روبرو با اين تغييرات اتخاد كنند، اين امر بر روابط با همسر تأثيرات سو و مخربي بر جاي مي گذارد.

با توجه به نتايج حاصل شده و رابطه مثبت و منفي متغيرها ميتوان به زوجين درخصوص افزايش صميميت و رابطه آن با رضايت زناشويي و عملكرد مناسب جنسي، كنترل و شناخت هيجان ها و خصوصيت هاي شخصيتي همسر، راهكارهاي مؤثر و مطلوبي را ارائه كرد تا از اين طريق رضايت زناشويي را در زوجين افزايش داد.

منبع: بيتوته