وقتي يك بيمار رواني عاشق مي شود ، چه اتفاقي مي افتد

براساس يك مطالعه ، در حدود 1 درصد از مردم دچار بيماري رواني هستند. اين ها افرادي هستند كه با بيان انواع مختلف احساسات ، به ويژه همدلي ، ناراحتي و ترس در حال كشمكش مبارزه مي كنند. با اين حال روانشناسان بر اين باورند كه آن ها مي توانند مانند بقيه افراد عاشق شوند اما راه هايي كه احساسات خود را بيان و ارتباط برقرار مي كنند كاملاً با سايرين متفاوت است.​

مي دانيم كه اختلالات فكري و رواني يك موضوع مبهم است ، بنابراين در اين بخش از روابط عاطفي نمناك مي خواهيم روشن كنيم وقتي كه اين افراد عاشق مي شوند چه اتفاقي مي افتد و اينكه آيا اين تقريباً به همان اندازه رمانتيك است كه برخي فيلم ها به ما نشان داده اند يا خير.

​

مخرب ترين عشق 

حقايقي در مورد عاشق شدن بيمار رواني 

1. بيماران رواني هم مي توانند فرد ديگري را دوست داشته باشند :

روان شناسان مي گويند كه سطوح مختلفي از اختلالات فكري و رواني وجود دارد. اگر فرد علائم شديدي نداشته باشد ، احتمال دارد كه بتواند عاشق شود. آن ها مي توانند احساس تنهايي كنند و تمايل به دوست داشته شدن داشته باشند اما با اين حال به دليل عدم وابستگي احساسي و ناتواني آن ها در پذيرا بودن يك فرد ديگر، براي شان دشوار است كه يك رابطه سالم را ايجاد كنند. 

2. روابط آن ها بر پايه دلايل مختلفي نسبت به روش هاي سنتي است:

از آن جا كه بيماران رواني با ايجاد پيوند هاي عاطفي محكم و ايجاد صميميت در رابطه كشمكش هايي دارند ، آن ها احتمالاً وارد روابطي مي شوند كه مبتني بر عقايد و نگرش هاي متداول به جهان است اما شريك آن ها بايد مراقب باشد:آن ها بي نهايت خودخواه هستند و معمولاً سعي مي كنند كه شريك خود را تحريك كنند تا علايق خود را فداي آن ها كنند. 

3. بيماران رواني ممكن است روابط صميمي را دوست داشته باشند اما بندرت قادر به شكل گيري آن ها هستند :

بيماران رواني معمولاً به اصطلاح سبك دلبستگي اجتنابي را بيان مي كنند. آن ها "به احتمال زياد به دليل عدم توانايي در نشان دادن همدلي و دلبستگي عاطفي به ديگران بيشتر شكست مي خورند. بيماران رواني نمي توانند به ديگران اعتماد كنند و غالباً سعي مي كنند از آن ها به نفع خودشان استفاده كنند. 

​

روابط دوستانه بيمار رواني

4. بيماران رواني نمي توانند حمايت عاطفي شريك خود را تامين كنند :

روانشناسان بر اين باورند كه بيماران رواني زياد احساس ترس يا اضطراب نمي كنند و از آنجا كه آن ها هرگز اين احساسات را احساس نكرده اند، با نشان دادن همدلي و درك احساسات ديگران مبارزه مي كنند. تحقيقات نشان مي دهند كه بيماران رواني مي توانند از افراد ديگر مراقبت كنند اما تنها در مواردي اين كار را مي كنند كه به آن مايل باشند و رغبت داشته باشند و به اندازه كافي تلاش مي كنند ياد بگيرند كه چطور مي توانند همدل باشند.

 5. بيماران رواني روابط كوتاه مدت را ترجيح مي دهند :

بيماران رواني از "استراتژي تاريخچه زندگي سريع" پيروي مي كنند:آن ها ترجيح مي دهند روابط كوتاه مدت و بدون وابستگي عاطفي قوي داشته باشند. آن ها به ندرت به تلاش براي ايجاد روابط بلند مدت علاقمند هستند كه مي تواند به طور بالقوه منجر به ازدواج شود. چنانچه در نمناك اشاره كرده ايم بيماران رواني بيشتر دوست دارند ريسك كنند و خود را در اولويت قرار مي دهند كه اين موارد پيدا كردن شريك مناسب براي آن ها را دشوار مي سازد.

​

روابط عاشقانه بيماران رواني

نكات مهم در روابط بيماران رواني

6. بيماران رواني مي دانند چطور شريك خود را تحريك كنند و اين كار را به خوبي انجام دهند:

اين افراد مي توانند به راحتي افراد ديگر را بخوانند و نيات آن ها را بفهمند. آن ها مي دانند كه چطور زيبا و جذاب باشند و در هر وضعيتي احساس راحتي كنند و اين باعث مي شود كه آن ها به صورت عالي از افراد سو استفاده كنند. قابل توجه است كه وقتي اين كار را انجام مي دهند احساس گناه نمي كنند:بيماران رواني خود خواه هستند و واقعاً نسبت به پريشان كردن و عواقب كارهايشان نسبت به افراد فكر نمي كنند. 

7. عشق آن ها مي تواند مخرب باشد :

از آنجا كه بيماران رواني واقعاً نمي دانند چطور بايد با افراد در سطح عميق تعامل داشته باشند ، رابطه رمانتيك شان مي تواند براي هر دو طرف مخرب باشد. به احتمال زياد آن ها به شيوه اي آني عمل مي كنند و از نظر احساسي درست فكر نمي كنند. سو استفاده و عدم همدلي مي تواند براي سلامت رواني همسر آن ها مخرب باشد و بي ثباتي و تنش در روابط را ايجاد خواهد كرد. 

 ​

روابط عاشق هاي ديوانه 

8. احساسات و نگرش آن ها مي تواند در طول زمان بهبود يابد :

خبر خوب اين است كه بيماران رواني مي توانند رفتار خود را زماني كه انگيزه كافي براي انجام اين كار دارند ، بهبود بخشند. روانشناسان بر اين باورند كه روابط عاشقانه و برقراري ارتباط با افرادي كه ابراز محبت مي كنند مي تواند به آن ها بياموزد كه نسبت به ساير افراد همدلي بيشتري داشته و كيفيت تعاملات اجتماعي خود را بهبود بخشند.

منبع: نمناك